Ապրողներու առաւօտին մէջ

<FONT face=Sylfaen>Ապրողներու առաւօտին մէջ</FONT>

Ara Jouharian
“In the morning of the alive” is the newest poem by Syrian Armenian poet Ara Jouharian dedicated to his father, pedagogue and writer Garabed Jouharian (1919-2010)  


Azad-Hye Special


ԱՐԱ ՃՈՒՀԱՐԵԱՆ


Հօրս՝ Կարապետ Ճուհարեանի յիշատակին


Եւ
ապրողներու առաւօտին մէջ
անթիւ հետքեր կան մեռնողներու
եւ
օրուայ զարկերակէն անդին
նշագրումներ կան անվախճանի


ո՜վ մշտանորոգ քաոս
ո՜վ հին օրերու աշխուժութիւն ու վարկ
բաժակները լեցուն են ափէ ափ
եւ ունայնութեան ջուրերու ափին – կերպաւուրումն է անիրական


դուրս ելիր արքայ
ամբասիր ճերմակ տաղաւարէդ
ու ցնցուղէ մրգաստաններդ լանջերու կողին
պտուղներդ ահա կը սպասեն բարի ցնցուղիդ
հողէն կը սերին հեռաստանները երգի


դուրս ելիր արքայ
լռութեան մեխը գամուած է ահա մեր դուռերուն
ու նոճիներէն կը փռուի նահանջի երգը ալիք առ ալիք
ձեռքս դրեր եմ դարձեալ իմ սրտիս – ու կը սպասեմ
որ արձակես ճերմակաթեւ աղաւնիդ
յոյսի կապոյտին


դեռեւս նայուածքդ խորհրդաւոր – բիբդ ամենատես
կը տեսնեն հիմա առափնեաներ ծաղկումի
մինչ բլուրներէն ոտաբոպիկ կը վազեն թոռներդ գեղանի
լիաբուռն կը բաշխեն միրգերդ հիւթալի


վեր ելիր արքայ
յանկարծական եւ ինքնակալ – այլակերպումն զարմանալի
թող շողայ թուրդ
թոյլտուութիւն աղերսող քուրմերուն դիմաց
որոնք ցերեկը վատնեցին ի զուր
եւ գիշերներ հասցուցին ցասումի


վեր ելիր ու տես – սերմնացաններն կեցած են ահա
հարոսներու դէմ երկարաձիգ – պատրաստ նշանիդ
դուք երանութեան արշալոյսներ եւ ասքը լոյսի
ի՞նչ է անունը այս ուշացումին
 ահասարսուռ բզզիւնը փերեզակներուն խօսքի
 եւ քուրմերուն անտարբերութիւնը անարգ
 իմ նախահայրերուս կտակները
 ապակեայ զարդեղէններու վերածեցին
 եւ մեր փխրուն ուսերէն փախցուցին
 յոյսի աղաւնին


վեր ելիր արքայ
արքայ լուսաբացի – արքայ խոստացման
արքայ անյապաղութեան եւ զգաստութեան
վեր ելիր ու տես
 մեր տան սիւներն են վերձիգ
 ու մեր հողն է անապական ու բերրի
 մեր դաշտերն են մայրցամաք
 մեր պատարագը ձայնիւ մաքուր բերկրութեան
 եւ մեր գինին է անխառն
որուն մէջ ահա կը թաթխենք ամենաընտիր բառերը մեր տառապանքին


վեր ելիր
ու դիր մեր սեղաններուն կաթն լուսաբացի


եւ ապրողներու առաւօտին մէջ
անթիւ հետքեր կան մեռնողներու
եւ
օրուայ զարկերակէն անդին
նշագրումներ կան անվախճանի


17.11.2010
Արաբական Էմիրութիւններ


 

  1. Խոր ու մտածել տուող այս բանաստեղծութիւնը իւրաքանչիւր ընթերցողի պիտի մղէ ինքնամփոփուելու ու վերատեսութեան ենթարկելու ինքզինք, իր շրջապատը եւ մարդկային ու անմարդկային զանազան երեւոյթներ պիտի պարզուին աչքին դիմաց ու երեւակայութեան մէջ, պիտի յիշէ մէկ-մէկ իր ունեցած անմարդկային վերաբերմունքը թերեւս, կամ փառք տայ Աստուծոյ որ հարկ եղած ատեն ցուցաբերած է մարդկային վերաբերմունք։ Համամարդկային ու ամէնօրեայ երեւոյթներ է որ հոս մատնանշած է Արան, որոնց դէմ յանդիման կրնայ գտնուիլ ոեւէ անհատ իր կեանքի ընթացքին ու ոչ միայն մեծ ուսուցիչ Կարապետ Ճուհարեանը։ Սակայն յոյսի ճերմակ աղաւնին իր բացած գեղեցիկ թեւերով ամէն առիթով ու ամէն ատեն բոլոր անոնց հետ է, որոնք անմարդկայինին դիմաց կը փռեն իրենց մարդկային ամենանուրբ զգացումներն ու առաքինութիւնները? երբեմն նոյնիսկ անտեղի?   Գրիչդ դալար, Արա, նորանոր ստեղծագործութիւններու մաղթանքներով ՄԱՐԱԼՕ

  2. Nishan Basmajian December 1, 2010, 12:10 pm

    Բռնիկ մըն ալ հող…

    ՄԱՐԱԼՕի հետ կարելի չէ անհամաձայն ըլլալ, որ յոյսի աղաւնին չէ մեռած եւ կողքին է կեցած բարիին, ուղիղին, մեծին:Պրն. Կարապետ Ճուհարեանը լոյսի մարդ էր, էր նաեւ յոյսի մարդ: Երբեմն Բարդ Մարդ, ընդհանրապէս՝ Պարզ, Ճուհարեանը քաջութիւն ներշնչող ՔԱՋ ն էր: Արքան էր ան, որ վեր ելլելու կարիք չունի, զի ան վերն է եղած միշտ, զի ան վար չէ իջած իր կեանքին մէջ, հոն է՝ վերը:

    Նոր արքաներ են հարկաւոր, պատգամն է այս Ճուհարեանին: Խօսքի փերեզակնե՞րը՝ միշտ պիտի ըլլան: Նոր արքաները պէտք է փշրեն անոնց գանկերը ու ?կտակները նախահայրերուս? վերարժեւորեն: Ո՜Չ բոլոր լկտի փերեզակներուն: Անոնք ճիգ չխնայեցին Ճուհարեան Արքայի ?ուսերէն փախցնելու յոյսի աղաւնին?: Սակայն ո՞ւր է Ճուհարեանը եւ ո՞ւր են փերեզակները: Ո՞վ է տէրը մրգաստաններուն: Փերեզակնե՞րը…
     
    Արա Ճուհարեան բանաստեղծի տաղանդին որակաւորում կատարելը զայն կատարողին ճակատէն առատ քրտինք սահեցնող գործ է: Իր հսկայ հօր թողած հսկայ ժառանգն է ան: Աչքերը բազէի, մօտն ու հեռուն հաւասարապէս տեսնող ու քննող՝ իր ուղեղին ուղղակի կապուած աչքեր: Սակայն մագիլները նուրբ են ու գորովագին, թեւերն ուժգին իսկ միտքը նուրբ ու ջինջ: Նոյն ինքը՝ Կարապետ Ճուհարեանը: Թող թոյլ տայ որ Իմ կարգիս, ես ալ իրեն համարձակիմ ըսել՝ ?Վեր ելիր Արքայ……….?  եւ ՝ ?Թող շողայ թուրդ…..?:

    Իր կեանքով իրեն օրինակ հանդիսացած հօր մը տրուած տուրք է այս բանաստեղծութիւնը, տուրք մը որ հազարաւոր Արաներ ունին տալիք այդ հսկայ ՀՕՐ:

    Արա Ճուհարեան գրագէտ,

    Բաւ է: Լուռ մնացիր շատ երկար: Թօթափէ վրայէդ լռութեան ոստայնակը, որ քեզ կլանած է համակ: Թափ տուր գրիչիդ: Քու գրիչիդ: Դուն ստեղծագործ ես  եւ մեծատաղանդ: Մուսաներուդ շարժը միթէ՞ առիթներու կը սպասէ: Պատռէ լռութեան առագաստը ու… Յառա՜ջ:

    Բռնիկ մը հող կարողացայ աւելցնել Առաւօտուց միւս այգեծագ ապրող Պրն Ճուհարեանի շիրիմին: Հոգիս ուրախ է Արա: Շնորհակալ եմ:

    Նշան Պասմաճեան

  3. Armen Berejiklian December 5, 2010, 7:22 am

    Yes, I read your poetry in Azad-Hye dedicated to your father with great interest … It was a time since I did not have the chance to read Armenian poetry, it reminded me with our school days and of course it refreshed in me the memory of your father … our Armenian language teacher … the KING in your poetry … To tell the truth , we used to be afraid of the king a little bit, because he usually liked to gather the harvest he was trying to plant in us … the naughty teenagers of that time, although (white angels) compared with the teenagers of our new generation… But we used to respect him at the same time … his demands were legitimate, and if it was not for his eagle's looks by which he used to look upon us and his persistence, maybe we would not have learned as much in Armenian language as we did with his efforts and determination.

    In the distant Cosmos, when a SUPERNOVA explodes (a very huge and giant star, several times more massive than the sun of our solar system) so many people say a star has died … Wrong…. when a Supernova explodes, it gives out a very bright light equivalent in brightness to the light of an entire Galaxy, which can be seen at distances of billion light years away… and it creates some of the most heavy elements found in space and on Earth, such as Uranium, Silver and Gold. A supernova called Garabed Jouharian has exploded, but the light he has emitted will not fade away as long as we live, and he gave birth to heavy elements … A GOLDEN ARA….. And as in normal course of life, the day that the brightness of that distant Supernova starts to fade away, we hope that new stars will take shape on the horizon like you Ara, who will brighten our intellectual sky….

    Thanks again Best regards and best wishes for success

    Armen Berejiklian

  4. Սիրելի Հրաչ, Կը շնորհաւորեմ քեզ ու բարձր կը գնահատեմ Ազատ հայ րատիօն իր ազգագրական, ժողովրդային, հայրենասիրական, հոգեւոր, էսթրատային, եւ այլ լեզու ճոխ  երգերով: Նորութիւն մըն է բանաստեղծութեանց ու ասմունքի բաժինը: Ինծի համար՝ ?գտնուած գանձ?: Տեղեակ եմ որ այս ծրագրի յաջողութեան մէջ մեծ ներդրում ունին Նորայր Գազանճեանն ու Սեպուհ Արմենակեանը: Վստահ եմ որ գիշերներ լուսցուցած են այս երկու սրտցաւ հայորդիքը պատրաստելու համար այն, որ մենք կոճակի մէկ հարուածով կը ծառայեցնենք մեր քմահաճոյքին: Բարեհաճիր ընդունիլ խորին շնորհակալութիւններս հայ արուեստին հանդէպ ձեր ցուցաբերած յարգանքին համար: Անկեղծ բարեմաղթութիւններով՝ Նշան Պասմաճեան      

Comments are closed.