Ծնած է Արաբկիր քաղաքին մօտիկ Վաղաւեր (Աղըն) գիւղաքաղաքին մէջ, 1919ին։
1929ին ապաստանած է Հալէպ եւ յաճախած է տեղւոյն Ազգ. Հայկազեան Վարժարանը, ուրկէ շրջանաւարտ դառնալով, որպէս ուսումնատենչ պատանի, նախընտրած է ուսուցչական ասպարէզը, որուն հանդէպ ունեցած է մեծ սէր եւ ցանկութիւն։
1936ին Բերիոյ Հայոց Թեմի Առաջնորդ Արտաւազդ Արք. Սիւրմէեանը ընթացք տալով իր փափաքին, զինք ուղարկած է Գամիշլիի նորակերտ Ազգային վարժարանը, որպէս ուսուցիչ։
1940-1946 տարիներուն, զինք կը գտնենք Հալէպի Զաւարեան վարժարանէն ներս։ Հոս ուսուցչական ասպարէզի նկատմամբ իր փորձառական աշխարհը կը սկսի հարստանալ։ Կ՛աւանդէ հայերէն, հայոց պատմութիւն եւ գծագրութիւն։
1946ին, հայրենադարձի օրերուն ուսուցիչ է Մարաշի Ազգ. Մեսրոպեան վարժարանին մէջ, ուր պաշտօնավարած է ութ տարիներ։
1953ին ամուսնացած է Աստղիկ Տէրտէրեանի հետ եւ ունեցած են երկու զաւակներ՝ Արա եւ Մարալ, որոնց հանդէպ տածած է հայրական հոգատարութիւն, սէր եւ գուրգուրանք։
1954 թուականին, Լազար Նաճարեան-Գալուստ Կիւլպէնկեան վարժարանին հիմնադրութեան հետ զուգահեռ ան կը դառնայ այն առաջին ուսուցիչներէն, որոնք մուտք կը գործեն դպրոց։ Կը դասաւանդէ հայերէն լեզու եւ կը դառնայ բոլորին կողմէ սիրուած եւ յարգուած ուսուցիչ, որ իր պաշտօնը կը կատարէ մեց բծախնդրութեամբ եւ նուիրուածութեամբ։ Այս ուսուցչական բեղմնաւոր տարիները կը շարունակուին մինչեւ իր հանգստեան կոչուիլը։
Կարապետ Ճուհարեան վարած է Հալէպի Հայ Երիտասարդաց Ընկերակցութեան քարտուղարի պաշտօնը 14 տարիներ շարունակ եւ իր գործօն մասնակցութիւնը բերած է զանազան վարչութիւններու՝ Գործադիր Մարմին, Սկաուտական Խորհուրդ, Ուսանողական, եւայլն։
Անդամագրուած է Ռամկավար Ազատական Կուսակցութեան եւ արժանացած է ՌԱԿ-ի Կեդր. Ծարչութեան բարձրագոյն պատուոյ գիրին, որպէս արժանաւոր եւ բազմաբեղուն կուսակցական։
Եղած է վեթերան անդամ Հ.Բ.Ը.Միութեան։
Կարապետ Ճուհարեան իբր հայերէն լեզուի ուսուցիչ երեք անգամ հրաւիրուած է մայր հայրենիք։
Ան 1992ին հրաւիրուած է Միացեալ Նահանգներ, Հ.Բ.Ը.Մ.ի Մարի Մանուկեան վարժարանի հոգաբարձութեան կողմէ, հայերէն լեզուի դասագիրքերու պատրաստութեան համար եւ պարգեւատրուած է պատուոյ գիրով։
1969էն սկսեալ հեղինակած է 16 հատոր հայերէն լեզուի ընթերցանութեան եւ քերականութեան դասագիրքեր ?Մրգաստան? եւ ?Գրաւոր Վարժութիւն? անուններով, որոնք մեծ տարածում գտած են ԱՄՆ-ի, եւրոպական երկիրներու, Միջին Արեւելքի, Արաբական Ծոցի եւ Աւստրալիոյ հայկական վարժարաններուն մէջ։
2010ի գարնան, Հալէպի մէջ, Հայաստանի Հանրապետութեան նախագահ Սերժ Սարգսեանի հրամանագրով եւ ձեռամբ, պարգեւատրուած է ?Մովսէս Խորենացի? շքանշանով, որպէս գնահատանք Սփիւռքի մէջ հայոց լեզուի զարգացման համար կատարած նշանակալից դերին համար։
Ունի նաեւ բազմաթիւ յօդուածներ, հայերէն լեզուի ուսուցման, սփիւռքահայ վարժարաններու իրավիճակին, մեթոտաբանական եւ մանկավարժական հարցերու շուրջ, որոնք լոյս տեսած են ?Նայիրի?ի, ?Զարթօնք?ի, ?Շիրակ?ի, Հ.Բ.Ը.Մ.ի պաշտօնաթերթ ?Խօսնակ?ի եւ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան պաշտօնաթերթ ?Հասկ?ի մէջ։
Իր հեղինակած դասագիրքերը իրենց համապարփակ բովանդակութեամբ եւ մանկավարժական բծախնդիր մօտեցումով, առաւելագոյն չափով կ՛ամբողջացնեն մեր պահանջները, ներկայի պայմաններէն թելադրուած։
Հայերէն լեզուի ուսուցումը, ամբողջական օղակաւորման հասցնելու համար, ան իր վերջին տարիներուն պատրաստած էր շարադրութեան ուսուցման յատուկ դասագիրքեր, որոնք ցարդ կը մնան անտիպ։
Կարապետ Ճուհարեանի բեղուն գործունէութիւնը, հայրենանուէր եւ անձնուրաց աշխատանքը, գեղեցիկ օրինակը պիտի դառնան նոր սերունդին հայերէն լեզու աւանդող ուսուցիչ-ուսուցչուհիներուն համար։
Այսօր չկայ խստապահանջ, բայց եւ գուրգուրոտ ուսուցիչը՝ Կարապետ Ճուհարեան, բայց անոր անունը ոսկեայ տառերով պիտի մնայ հայ դպրոութեան պատմութեան մէջ, որպէս հաւատացող մը, թէ առանց հայերէն լեզուի իմացութեան, անկարելի է գոյատեւել որպէս հայ։
Հանգիստ իր աճիւններուն եւ հողը թեթեւ գայ շիրիմին։
Կարապետ Ճուհարեանին կենսագրութիւնը տրամադրուած է Ազատ-Հայ կայքին Մարալ Տիքպիքեանին միջոցով:
?
