Margarita Hovhannisyan
Azad-Hye
Liana Antaranyan's life took a turn because of a vow she made that was so invaluable and sacred for her (Lianna is the wife of the famous actor and honored artist of the Republic of Armenia, Karen Janipekyan).
“When my father passed away, I vowed in front of his tomb to immortalize his memory. I decided to write down the story of his life, which also reflects the nature of my beloved Antaranyan family, who are talented, yet simple and ordinary. My dream was to make that story into a play one day”.
But Liana was far from realizing her dream. She was living in Moscow and her work had nothing to do with art, plus, she had to put up with her materialistic husband, who not only didn't understand the gentle soul of his wife, but also tried to disturb her and vex her all the time.
“In Moscow, I was working in the business field. A work that was so unlike my character. But the most awful part was that my dreams and aspirations made no sense to my husband, who thought that my writing that intended to celebrate my father's life was just nonsense. I used to toil in front of the computer for days, trying to write that text with much care, and one day, he just broke the computer down, on purpose. All my work vanished in a second. I had to put it all back together, piece by piece, with much difficulty and was able to rearrange it all”.
“One beautiful day, my vow brought me to Armenia. I didn't even know how to write a play. But, you know what they say, when there is a will, there is a way”.
Liana believed that the renowned artist Karen Janibekyan looked so much like her father.
She presented her story to the famous actor and suggested that he embody her father's character. And so, their roads crossed and later intertwined. Meanwhile, countless difficulties continued to hinder Liana's way towards her dream and her faithfulness to her vow.
“I lost everything I had in one day. Even my sisters and relatives turned their back on me. For what? For not being able to live with a man who did not understand me? For being faithful to my vow? Lonesomeness was such a horrible feeling. The feeling that – in this big universe – you've got nothing or no one left but yourself, your child and a play. I was already spending my last pennies. I didn't even have enough for transport. The only valuable thing in my bag was my wedding band that I had kept for a very dark day. You know the rest”.
“Sooner or later everything falls in place. As they say, every stormy night is followed by a peaceful sunny morning”.
“My dream came true, the story became a play titled 'There's Life in the Mountains' and was performed. The main role was played by Karen Janibekyan. We got married. I have a wonderful husband now. I would like to have a male child – God willing – who will carry down the Antaranyan family name and will be a valuable addition to the Janibekyan family as well.”
There's an interesting pattern in life. When one door closes, two others open instead?
TEXT IN ARMENIAN
Կանացի ամուր կամքի մի պատմություն
Մարկարիտա Հովհաննիսյան
Ազատ-Հայ
Լիանա Անթառանյանի կենսագրության շրջադարձային էջի սկիզբն եղավ երդումը, որն իր համար անգին էր ու սրբազան (Լիանան ՀՀ վաստակավոր արտիստ, հայտնի դերասան Կարեն Ջանիբեկյանի կնն է)…
-Երբ հայրս մահացավ, շիրիմի առջև երդվեցի, որ պիտի հավերժացնեմ նրա հիշատակը: Որոշեցի գրի առնել իր կյանքի պատմությունը, որը նաև արտացոլում էր իմ շատ սիրած Անթառանյան տաղանդավոր, բայց պարզ ու հասարակ ցեղի բնավորությունը: Իմ երազանքն էր այդ ամենը բեմադրված տեսնել:
Սակայն Լիանան ավելի քան հեռու էր իր երազանքից. նա ապրում էր Մոսկվայում, զբաղվում արվեստի հետ ընդհանուր ոչինչ չունեցող աշխատանքով ու ստիպված էր հանդուրժել նյութապաշտ ամուսնուն, ով ոչ միայն չէր հասկանում կնոջ նուրբ հոգին, այլև ամեն կերպ խանգարում էր ու վշտացնում նրան.
-Մոսկվայում ես առևտրով էի զբաղվում. մի աշխատանք, որը խորթ էր իմ էությանը: Սակայն ամենաանտանելին այն էր, որ ամուսնուս համար ոչ մի արժեք չունեին իմ ձգտումները, երազանքները: Նա ընդամենը մի նյութամոլ էր, ով հայրիկիս պատմությունը հավերժացնելու աշխատանքս անիմաստ էր համարում: Ես օրերով տքնում էի համակարգչի առջև` ամենայն խնամքով կազմելով այդ տեքստը, իսկ նա մի օր նույնիսկ դիտավորյալ շարքից հանեց համակարգիչը. ստեղծածս նյութը պարզապես ոչնչացավ: Հետո, մեծ դժվարությունների գնով, ես, իհարկե, պատառիկ առ պատառիկ այն վերակազմեցի… Մի գեղեցիկ օր էլ երդումս ինձ բերեց Հայաստան: Ես պիես գրել անգամ չեմ իմացել, բայց երբ ցանկությունդ մեծ է, ոչինչ չի կարող քեզ կանգնեցնել…
Հանրաճանաչ արտիստ Կարեն Ջանիբեկյանին իր հորն անչափ նմանեցնելով` Լիանան իր գրած պատմությունը ներկայացնում է վերջինիս ու առաջարկում մարմնավորել հոր կերպարը: Ջանիբեկյանի ու Անթառանյանի ճանապարհներն այսպիսով խաչվում են ու հետագայում` միահյուսվում: Սակայն մինչ այդ դեռ բազում նեղություններ ու դժվարություններ շարունակաբար փորձության էին ենթարկելու երազանքի հետևից գնացող կնոջ կամքի ուժն ու երդմանը հավատարմությունը:
-Մի օրում ես կորցրեցի ամեն ինչ. ինձանից երես թեքեցին քույրերս, արժանացա նաև մյուս հարազատներիս ու բարեկամներիս արհամարհանքին: Սակայն ինչի՞ համար… Նրա համար, որ ես չկարողացա՞ ապրել մի մարդու հետ, ով ինձ բնավ չէր հասկանում… Նրա համար, որ հավատարի՞մ մնացի երդմանս… Միայնակության զգացումն այնքա˜ն անտանելի էր. այն գիտակցումը, որ ողջ մոլորակում միան դու ես, երեխադ ու մի պիես… Այլևս վերջին կոպեկներս էի ծախսում. անգամ երթուղայինի գումար համարյա չունեի: Պայուսակիս մեջ միակ արժեքավոր իրն ամուսնական մատանիս էր, որը պահել էի ծայրահեղ նեղ օրվա համար:
Սակայն վաղ թե ուշ ամեն ինչ իր տեղն է ընկնում. ինչպես ասում են, ամեն փոթորկոտ գիշերի հաջորդում է խաղաղ ու արևոտ առավոտը…
-Երազանքս կատարվեց` պատմությունս վերածվեց պիեսի ու բեմադրվեց. ?Սարերում կյանք կա? ներկայացման մեջ գլխավոր դերը ստանձնեց Կարեն Ջանիբեկյանը: Մենք ամուսնացանք: Հրաշալի ամուսին ունեմ հիմա` հանձին Ջանիբեկյանի: Ուզում եմ Աստծո կամոք նրա համար մի արու զավակ ծնել, ով կշարունակի իմ Անթառանյան ցեղը, և Ջանիբեկյաններն էլ կավելանան ևս մի արժանավոր հետնորդով:
Կյանքում մի հետաքրքիր օրինաչափություն կա. միշտ, երբ փակվում է մի դուռ, փոխարենը բացվում են երկուսը?
