We are trying to develop the historic perspective amongst the descendants of the Armenians in Turkey who have lost touch with their roots since 1915
Meri Martirosyan interviews Michael Sosikian, President of the “Defense Council of Western Armenia” (DCWA).
-Referring to your 8 years of activity, could you please briefly introduce your work and what you have achieved?
Our practical work has started on 10 August 2005, but since 1995 we have been carrying on scientific, historical and legal researches related to all issues related to Western Armenia, to Bitlis, Van, Erzurum and Drabizon. As part of our efforts in demanding our rights in peaceful ways, we have sent documents related to Western Armenia to all the leaders of the nations that have signed the S?vres treaty (1920), the treaty that acknowledged the borders of Western Armenia based on a map drawn by the then US President Woodrow Wilson. We have sent special messages to the leaders of Great Britain, France, Italy and Armenia, as well as to the then US President George W. Bush, who represents the country that has signed an Arbitral Award on the Frontier between Armenia and Turkey on 22 November 1920. The Prime Minister of Britain, Tony Blair, offered us a written answer saying that since our demands are governed by the international law, he would be handing over our letter to the Ministry of Foreign Affairs. In November 2005 we have sent additional letters to the United Nations, the European Parliament and the European Union, etc.
Regarding the achievements, we believe it is important to mention our 5-7 yearly public events during the last seven years, our many newspaper and media exposures, articles and interviews. We have invited politicians, historians, political and public figures to take part in our events. Congressmen also attended our events who, for the first time, addressed the US government demanding land rights of the Armenian people, according to Arbitral Award of President Wilson. Armenian and foreign press, including Armenian TV, give wide space to our events. In Western Armenia we carry on daily informative activity through internet, using Facebook and Twitter. We have registered the names of thousands of Armenian descendants who carry now foreign names and with whom we are in constant contact. Although we consider that we have done great work in reaching into these descendants of the Western Armenians we believe, however, that there is a lot of unique work to do there. For this reason we call on all Armenians, wherever they live, to contribute to our work.
-How would you describe the Defense Council of Western Armenia in few words and what is its main mission?
The activities of the Defense Council of Western Armenia are really complicated and massive. However, if I would describe it in few words I would say the following: The Arbitrary Award of the 28th US President Woodrow Wilson, issued on 22 November 1920, is the struggle for demanding back the 40 thousand square kilometers of land allocated to Armenia and Armenians. According to our Council's constitution, there are about eight million descendants of Armenians in Turkey, under different names, the majority of whom are ready to return to their roots, even after one hundred years. In order to enable this huge number of people to return to their roots we cannot act from the Diaspora. Therefore, we should make possible for these people to be aware about their national identity and to know about the nation they belong to, so that they can start undertaking this mission and begin to assist themselves inside Turkey. In recent years, we have seen how peoples in Tunisia, Libya and Egypt have erupted from inside. We have been using all recent technological advances for the purpose of increasing the national awareness of our people. I must regretfully add here, that the Armenian press is not participating in our effort. Quite the contrary, it is trying to keep this unique activity in the darkness.
-With what organizations you collaborate? Are you cooperating with Armenian organizations?
From the day of our foundation we are operating as an independent body. This means we are not accountable to any political wave, but at the same time, we work closely with all Armenian organizations that have chosen Armenia, Artsakh (Karabakh), the Armenian people, the Genocide and other Armenian topics as their scope of activities. Regarding the non Armenian organizations, groups and individuals cooperating with us, I am not in a position to provide any information, due to the security concerns related to them and in order not to hinder our activities. I can say, however, that we cooperation with many groups and with huge number of individuals in many countries.
-What kind of obstacles you usually face? Do you have supporters?
Unfortunately, I can say there are difficulties in spreading our message through the Armenian media. I mentioned about this earlier. Luckily the foreign press follows our work. There are certain financial difficulties that slightly hinder our public appearances. During our first public event on 10 August 2005, the hall was completely full. From that day onward our supporters wait for our events. Every day we receive dozens of letters encouraging us to have new public events. The percentage of our supports has increased 200-250 folds, not only in Los Angeles or in the USA, but also in other Diaspora locations and in Armenia. We have representatives in the following regions, states, cities and countries: Armenia, Colorado, Florida, Boston, London, Belgium, the Netherlands, Lebanon, Venezuela and Germany. We publish in Armenian and English and translate into Turkish language. Through such publications we spread our word amongst the circle of Armenians who have lost touch with their roots in Turkey, making benefit from the present-day technological advances. Using these methods, we have managed in the past three years to collect the names of tens of thousands of people in Turkey, who carry foreign names, but are of Armenian descent and ready to return to their roots. Unfortunately, such people need to apply to the Armenian Patriarchate in Istanbul, live in Istanbul for seven months and follow religious courses, so that they become able to baptize in the Armenian church. We do not agree to all these procedures, because we believe that an Armenian is an Armenian, regardless of religious beliefs. This is an example of the obstacles that our Turkified and Kurdified Armenians in Turkey face, when they want to return to their origins.
-How many colleagues do you have? Are they only Armenians?
The number of our colleagues is in the hundreds outside Los Angeles. In many countries, our colleagues and collaborators are in daily contact with us, each one in his domain of specialty and with the intention of supporting our work. As far as the Los Angeles based people, I would like to inform you that our Council works in an official way. We do not have members in the same sense the Armenian organizations have, but we invite new colleagues with the recommendation of the founding body and after the approval of the President. As any official structure, we have limited number of people within the Council, which decides our policy, according to our strategy and conveys it to the collaborators all around the world. And those hundreds (or more precisely several thousand) collaborators spread our word everywhere.
-What is the task that you are involved in these days?
From the day of our foundation up to this moment, our activities are the same in Diaspora and especially in Western Armenia. We aim at increasing the historical awareness and identity amongst our people who have lost touch with their roots after the Genocide of 1915. We try to increase the attention of these people towards their ancestors and encourage them to return to their roots. We have achieved huge results, but we still have a lot to do. All those who really want to follow our work with the descendants of Western Armenia can go to Turkish language Facebook groups and they will notice our presence there. They can visit also our website www.western-armenia.org or follow us on our Facebook page of Defense Council of Western Armenia.
-How can someone communicate with the Council?
I already mentioned the website. You can also do tax-deductable donations to our non-profit Council under the name “Western Armenian Heritage Foundation”. You can use one of our emails ([email protected], [email protected], [email protected] & [email protected]) for communication. You can send letters or correspondence through our postal address: P.O.Box 8022 La Crescenta, CA 912241
TEXT IN ARMENIAN
ՄԱՅՔԸԼ ՍՕՍԻԿԵԱՆ. Կը փորձենք 1915 թուականէն իվեր, կրօնափոխ եղած հայերու ժառանգորդներուն մօտ, զարգացնել ազգային գիտակցութիւնը Թուրքիոյ մէջ
Մերի Մարտիրոսեան
Ազատ-Հայ
Հարցազրոյց Արեւմտեան Հայաստանի Պաշտպանութեան Խորհուրդի Նախագահ Մայքըլ Սօսիկեանի հետ:
-Պարոն Սօսիկեան, 8 տարուայ գործունէութեան մասին խօսելով, կը խնդրէի հակիրճ ներկայացնել կատարուած աշխատանքը եւ ձեռքբերումները:
Մեր գործնական աշխատանքը սկսած է Օգոստոս 10, 2005 թուականին, սակայն մինչ այդ, եղած են գիտական եւ պատմական եւ իրաւական ուսումնասիրութիւններ տակաւին 1995 թուականէն սկսեալ, ամէն այն փոքր ու մէծ հարցերուն, որ կ՛առնչուին Արեւմտեան Հայաստանի՝ Պիթլիսի, Վանի, Էրզրումի եւ Տրապիզոնի հետ: Արեւմտեան Հայաստանի՝ Ուիլսընեան Հայաստանի հողային պահանջատիրութեան, քաղաքական խաղաղ պայքարով, մեր նպատակին ծառայող փաստաթուղթեր եւ կցուած նամակներ, Նոյեմբեր 2005 թուակաին յղած ենք բոլոր այն երկիրներու ղեկավարներուն, որոնք ստորագրած են Սեւրի Խաղաղութեան Դաշնագիրը, իսկ մասնաւոր նամակ յղած ենք Մեծն Բրիտանիոյ, ֆրանսայի, Իտալիոյ եւ Հայաստանի ղեկավարներուն, ինչպէս նաեւ այլ մասնաւոր եւ պաշտօնական նամակով մը դիմած ենք ԱՄՆ-ի այդ օրուայ Նախագահ Ճորճ Տապըլյու Պուշին, որպէս պարտաւորութիւնը ստանձնող Նոյեմբիր 22, 1920 թուականի իրաւարար վճռագիրը ստորագրող եւ իր կնիքով վաւերացնող երկիր:
Մեր նամակ-դիմումին, Մեծն Բրիտանիոյ օրուայ վարչապետ՝ Թոնի Պլէր, գրաւոր պատասխանեց ըսելով, ?Որովհետեւ ձեր արծարծած հողային պահանջատիրութեան հարցը, միջազգային դիւանագիտութեան ասպարէզին մաս կը կազմէ , ինչպէս նաեւ միջազգային օրէնքով կառավարուող հարց է, առ այդ ձեր նամակը յանձնեցինք մեր Արտաքին Գործոց Նախարարութեան?: Նոյեմբեր 2005 թուականին նաեւ նամակներ յղած ենք ՄԱԿ-ին, Եւրոխորհրդարանին եւ Եւրոպական միութեան եւ այլ կողմերու:
Ինչ կը վերաբերի մեր ձեռքբերումներուն, կարեւոր կը նկատենք մանրամասնութեան երթալով տեղեկացնել, թէ վերջին եօթը տարիներու ընթացքին մեր հասարակութեան ներկայացած ենք տարեկան 5-7 հրապարակային ելոյթներով, թերթերու յօդուածներով եւ հարցազրոյցներով: Մեր ելոյթներուն ներկայ եղած եւ բանախօսած են քաղաքագէտներ, պատմագէտներ, պատմաբաններ, քաղաքական եւ հասարակական գործիչներ, ինչպէս նաեւ Գոնկրեսի անդամներ, որոնք առաջին անգամ ըլալով, դիմեցին ԱՄՆ-ի Կառավարութեան , որ պահանջատէր ըլլան հայ ժողովուրդի հողային իրաւունքներուն, ԱՄՆ-ի Նախագահ Ուտրօ Ուիլսընի Իրաւարար Վճռագրին համաձայն:
Մեր բոլոր ելոյթներուն գրեթէ կ՛արձագանգեն հայկական եւ օտար մամուլը, ինչպէս նաեւ Հայաստանի Հանրապետութեան հեռատեսիլի կայանները, իսկ Արեւմտեան Հայաստանի մէջ, մեր ամէնօրեայ քարոզչութիւնը կ՛ընթանայ համացանցի միջոցաւ, օգտագործելով ֆեյսպուք եւ թուիթըր. Այդ շրջաններէն մենք արձանագրած ենք հազարաւոր օտար անուն կրող՝ հայկական ժառանգորդներու անուններ, որոնց հետ յաճախակի դրութեամբ կապի մէջ ենք, եւ որոնք, իրենց կարգին, մեր խօսքը կը տարածեն: Մենք կը կարծենք թէ, թէեւ հսկայական ճամբայ կտրած ենք հասնելու Արեւմտեան Հայաստանի հայութեան ժառանգորդներուն, սակայն կը հաւատանք նաեւ, որ տակաւին շատ աւելի գործ կայ տանելիք այդ մասնայատուկ գործին համար, առ այդ կոչ կ՛ընենք, ամէն մէկ հայու, ուր որ ալ կը բնակի ան, որ իր ներդրումը կատարէ:
-Ինչպէ՞ս կը բնութագրէք Արեւմտեան Հայաստանի Պաշտպանութեան Խորհուրդը մի քանի բառով: Ո՞րն է անոր գլխաւոր առաքելութիւնը:
Արեւմտեան Հայաստանի Պաշտպանութեան Խորհուրդի գործունէութիւնը իրապէս շատ խրթին է ու հսկայածաւալ, սակայն, եթէ քանի մը բառով միայն պիտի բնութագրէի, հետեւեալը պիտի ըսեմ: ԱՄՆ-ի 28րդ Նախագահ Ուտրօ Ուիլսընի Իրաւարար Վճռագիրը, արձակուած Նոյեմբեր 22,1920 թթ. Հայաստանին եւ Հայութեան յատկացուած 40,000 քառ. մղոն հողատարածքի պահանջատիրութեան պայքարն է: Իսկ թէ ի՞նչ է մեր Խորհուրդին գլխաւոր առաքելութիւնը, ես պիտի փափաքէի հետեւեալ ձեւով բնութագրել զայն: Խորհուրդի սահմանադրութեամբ, Թուրքիոյ մէջ մօտաւորապէս ութը միլիոն Հայութեան ժառանգորդներ գոյութիւն ունին այսօր, տարբեր անուանումներով, եւ այդ թուի ջախջախիչ մեծամասնութիւնը պատրաստ է վերադառնալու իր արմատներուն, թէկուզ հարիւր տարիներ ետք. այդ հսկայածաւալ թիւը իրենց արմատներուն վերադարձնելու համար, մենք չենք կրնար սփիւռքէն աշխատիլ, ուստի մեր սահմանադրութեամբ, մենք պէտք է անկարելին կարելիի վերածենք, այսինքն այդ ժողովուրդին օգնենք որ տէր կանգնի իր ազգային գիտակցութեան եւ պատկանելիութեան, եւ սկսի ներսէն ստանձնել եւ տարածել այդ աշխատանքը: Ապացույցը, վերջին տարիներուն տեսանք Թունիսի, Լիպիայի եւ Եգիպտոսի մէջ, թէ ինչպէս ներսէն պոռթկած ժողովուրդը . ուստի, մենք՝ Ա.Հ.Պ. Խորհուրդը , այդ ազգային գիտակցութեան եւ պատկանէլիութեան գործին լծուած է վերջին եօթը տարիներու ընթացքին, օգտագործելով ամէն արդիական հնարաւորութիւնները: Պէտք է յիշեմ սակայն, ցաւ ի սիրտ, որ հայկական մամուլը, ո՛չ թէ իր մասնակցութիւնը չի բերեր մեզ հետ, այլե՛ւ առաւելագոյն ջանք կը թափէ որ այս իւրայատուկ գործունէութիւնը խաւարին մէջ մնայ:
-Ի՞նչ կազմակերպութիւններու հետ կը համագործակցիք: Անոնց մէջ կա՞ն հայկականները:
Մեր հիմնադրութեան օրէն իսկ, մենք կը գործենք որպէս անկախ մարմին, այսինքն, համարատու չենք որեւէ քաղաքական հոսանքի, սակայն միեւնոյն ժամանակ, սերտօրէն կը գործենք հայկական բոլոր կազմակերպութիւններուն հետ, որոնք իրենց աշխատանքի ծիրը ընտրած են Հայաստան, Արցախ, Հայ ժողովուրդ, ցեղասպանութիւն եւ հայութեան յուզող հարցերը: Իսկ ինչ կը վերաբերի ոչ հայկական կազմակերպութիւններուն, խմբակներուն եւ նոյնիսկ անհատներուն, այդ կը ներէք, չեմ կրնար տեղեկութիւն տալ, պարզապէս թէ՛ այդ կողմերու ապահովութեան համար, եւ թէ՛ մեր գործունէութիւնը չխոչընդոտելու համար, միայն թէ կրնամ ըսել, կը գործակցինք շատ մը խմբաւորումներուն հետ, եւ հսկայական թիւ կազմով անհատներուն հետ տարբեր երկիրներուն մէջ:
-Ի՞նչ դժուարութիւններու կը հանդիպիք, կա՞ն արդեօք աջակիցներ:
Պէտք է ցաւ ի սիրտ ըսեմ՝ Այո, կան դժուարութիւններ մեր խօսքը տարածելու հայկական մամուլով, վերը յիշեցի ատոր մասին, սակայն բարեբախտաբար, օտար մամուլը կը տարածէ մեր գործունէութիւնը եւ մեր հետապնդաց նպատակը. Առաւել նիւթական դժուարութիւնը, որը ջնջին չափով մը խոչնդոտ կը հանդիսանայ մեր հրապարակային ելոյթներու քանակը բարձրացնելուն: Գալով մեր աջակիցներուն, մեր առաջին հրապարակային ելոյթին իսկ (Օգոստոս 10, 2005 թթ), սրահը բերնէ-բերան լեցուն էր, եւ նոյնն է պարագան այդ թուականէն իվեր, մեր աջակիցները կը սպասեն մեր ելոյթներուն, մենք ամէնօրեայ դրութեամբ տասնեակներով նամակներ կը ստանանք, ուր կը քաջալերեն մեզ որ նոր ելոյթներով ներկայանանք. Մեր աջակիցներուն թիւը, մեր ուսումնասիրութիւններուն համաձայն, 200-250 անգամ աճ արձանագրած է, եւ ոչ միայն Լոս Անճըլըսի կամ Միացեալ Նահանգներուն մէջ, այլ թէ Սփիւռքի եւ թէ Հայաստանի մէջ. մենք ունինք ներկայացուցիչներ հետեւեալ քաղաքներուն, շրջաններուն եւ երկիրներուն մէջ՝ Հայաստան, Գոլորատո, Ֆլորիտա, Պոսթոն, Լոնտոն, Պելճիքա, Հոլանտա, Լիբանան, Վենեզուելա եւ Գերմանիա. Ունինք նաեւ մեր հայերէն եւ անգլերէն հրատարակութիւնները: Թրքերէնի կը թարգմանենք նաեւ մեր գրութիւնները եւ այս ձեւով մեր խօսքը կը տարածենք կրօնափոխ եղած հայութեան մօտ, օգտուելով այսօրուայ տեղեկութիւններու փոխանցման դրութիւններէն. Այդ ձեւով է, որ մենք այս վերջին երեք տարիներուն իսկ, մեր մօտ հաւաքած ենք քանի մը տասնեակ հազար օտար անուններ կրող , ցեղով հայերու ցանկը, որոնք Թուրքիոյ տարածքին պատրաստ են վերադառնալու իրենց արմատներուն, սակայն դժբախտաբար, հայանալու համար, պէտք է դիմէն Պոլսոյ մեր Պատրիարքարանը եւ եօթը ամիսներ Պոլիս պէտք է մնան եւ կրօնական դասընթացքներու հետեւին, որպէսզի կարենան որպէս հայ մկրտուիլ: Անշուշտ մենք համաձայն չենք այս բոլոր եղածին, որովհետեւ կը հաւատանք թէ, հայը հայը է անկախ իր կրօնական կամ հաւատքի պատկանելիութենէն. Ահաւասիկ այսպիսի խոչընդոտներու կը հանդիպինք թրքացած կամ քրտացած մեր հայու ժառանգորդները վերադառձնելու համար իրենց ցեղին:
-Քանի՞ աշխատակից ունիք, միայն հայե՞ր են:
Մեր աշխատակիցներուն թիւը հարիւրներով է Լոս Անճըլըսէն դուրսը. տարբեր երկիրներու մէջ մեր աշխատակիցները եւ աջակիցները ամէնօրեայ դրութեամբ մեզ հետ կապի մէջ են, ամէն մէկը իր մասնագիտութեամբ եւ գործով կ՛աշխատակցի մեզ հետ: Ա.Հ.Պ. Խորհուրդը կը գործէ պետական ձեւով եւ ոչ թէ մեր գիտցած հայկական միութիւններուն նման, այլ խօսքով մենք չունինք անդամակցութիւն, այլ մեր աշխատակիցները կը հրաւիրուին հիմնադիր մարմինին առաջարկով եւ Նախագահի վաւերացմամբ, այսինքն որեւէ պետական կազմի նման ունինք սահմանափակ թիւ, եւ այդ խորհուրդն է , որ մարտաւարութիւնը կը ճշտէ համաձայն մեր ընդհանուր ռազմավարութեան եւ կը փոխանցէ իր գործակիցներուն աշխարհով մէկ, եւ այդ հարիւրաւոր, պարզապէս չսելու համար քանի մը հազար գործակիցները, մեր խօսքը կը տարածեն ամէնուրեք:
-Ներկայիս ի՞նչ աշխատանքներով զբաղած էք:
Մեր հիմնադրութեան օրէն, մեր աշխատանքները միեւնոյնն են, թէ՛ սփիւռքի մէջ եւ նամանաւանդ Արեւմտեան Հայաստանի մէջ. 1915 թուականէն իվեր՝ կրօնափոխ եղած հայ ժողովուրդի ժառանգորդներուն մօտ, զարգացնել պատմականը Թուրքիոյ մէջ, տալով իրենց առաւելագոյն սէր ու գուրգուրանք հանդէպ անոնց, որոնք ակամայ կրօնափոխ եղած են, իրենց մէջ իրենց արմատներուն վերադառնալու սէրը առաջացնել, որուն մէջ, ինչպէս վերը յիշեցի, հսկայական յաջողութիւն արձանագրած ենք, սակայն տակաւին երկար ճամբայ ունինք կտրելու: Ամէն անոնք, որոնք իրապէս կը փափաքին հետեւելու մեր տարած աշխատանքին Արեւմտեան Հայաստանի հայոց ժառանգորդներուն մօտ, կրնան Ֆեսպուքին վրայ այցելել Թրքերէն լեզուով խումբերը եւ հոն պիտի ծանօթանան մեր աշխատանքին. Կրնան նաեւ այցելել մեր կայքը www.western-armenia.org, ինչպէս նաեւ մեզ կրնան միանալ ֆեյսպուքի վրայ Defense Council of Western Armenia էջին:
-Ինչպէ՞ս կարելի է կապուիլ ձեր կազմակերպութեան հետ:
Յիշեցի մեր կայք, կրնաք նաեւ հարկերէ զուրկ նուիրատութիւններ կատարել անշահաբեր մեր Խորհուրդին, որու անունն է ?Western Armenian Heritage Foundation?. Կրնաք նաեւ կապ հաստատել հետեւեալ մեր հասցէներով՝ [email protected], [email protected], [email protected], [email protected], ինչպէս նաեւ նամակներու եւ թղթակցութիւններու պարագային կրնաք գործածել մեր փոստարկը: P.O.Box 8022 La Crescenta, CA 912241
