The world of science is an interesting world of its own
Interview with one of the founders of the Young Biologists Association in Armenia
By Emma Karapetyan
Azad-Hye
Today we are going to introduce you a humble young man named Hovakim Zakaryan, who refuses the title ?scientist? saying that it would be wrong to name him so, especially that once Victor Hambartsumyan (the prominent Armenian astrophysicist) said that he wasn?t a scientist but rather a scientific worker.
And so, our guest today is the scientific worker of the National Academy of Sciences, young Hovakim Zakaryan.
What can you tell us about yourself?
I was born in Yerevan in 1987. I graduated from the Yerevan State University, faculty of biology with a BA and an MA degree. After graduation I got accepted in the Academy of National Sciences in the Institute of Molecule Biology as a PhD student, but I had already started to work there in 2008, first as a senior laboratory assistant and later as a junior scientific worker. In 2009, I was also the president of the Students’ Scientific Society of the Faculty of Biology.
Did having Diasporan parents influence your choice of specialty in any way?
No, because my father is a candidate of the mathematical sciences, but he does not work in that domain. When I still was in 9th grade, I was fond of Genetics and I decided to become a biologist. That?s how it all started. What I focus on in my work is cells and genetics. One of my achievements is that in 2009, along with a group of young people, we founded a social organization called ?Young Biologists Association NGO?.
What about this organization and your social life in general?
Our organization has already fulfilled many projects, for example a science conference for biology students. This year we won prize money and along with the Yerevan State University, we organized a series of lectures (from February 20-26) and invited big names in the field, including the Nobel Prize winner Sir Tim Hunt from Great Britain.
Have you published any articles?
Yes I have a few articles published in foreign scientific journals.
Why not in Armenia?
I have also had some articles published in Armenia but only inside the conference circles. There are no English-written journals in Armenia, hence the articles do not reach scientists abroad. I?d rather publish my articles abroad, so that other scientists could read them too, otherwise you?d be working only for yourself!
What are some of the problems that Armenian scientists face?
The main problem is the financial resources. After the fall of the Soviet Union financial resources were cut down, now the money disposed to science in Armenia is 25 times less than in the past. We also need to update our laboratories.
Do you have any sponsors?
No, but we get to win prize money sometimes, which does not suffice at all.
Do you have time to rest?
I spend the summer time at home; I don?t like to go out much. I stay at home and read books. Last summer was special as I went to Greece to take part in a science conference.
And what about your future plans?
Currently I?m working on defending my thesis to get a science degree. I may go abroad and work there temporarily; I could use the experience, because the methods we use here are so old. Imagine a reporter using a typing machine while everyone else has laptops!
And what do you recommend newbie scientists?
We get to work with young students a lot. I have noticed that many of them do their best only to get the diploma; I cannot give any advice there; but those who really love science, I?d tell them to read a lot and be well-informed, because only then you can find your own way and fulfill your dreams. No matter what age you are, always try to learn more.
Translated by Nanor Mikayelian.
TEXT IN ARMENIAN
Հարցազրույց Գիտությունների Ազգային Ակադեմիայի երիտասարդ գիտաշխատող Հովակիմ Զաքարյանի հետ
Պատրաստեց՝ Էմմա Կարապետյան
Ազատ-Հայ
Երբ ես ցանկացա հարցարույցի ժամանակ նրան դիմել` գիտնական Հովակիմ Զաքարյան, նա համեստորեն առարկեց պատասխանելով` Երբ որ Վիկոր Համբարձումյանին ինչ որ մի ելույթի ժամանակ անվանեցին գիտական նա ասաց, որ ինքը գիտնական չի այլ գիտաշխատող է: Եթե Վիկտոր Համբարձումյանը իրեն գիտաշխատող էր համարում ապա կարծում եմ ինձ գիտնական ճիշտ չէր լինի անվանել:
Խոսենք Ձեր մասին
Ծնվել եմ Երևանաում 1987 թվականին: Մեծացել և ուսում եմ ստացել այստեղ: Այնուհետև ավարտել եմ Երևանի Պետական Համալսարանի կենսաբանության ֆակուլտետի, բակալավրատը և մագիստրատուրան: Ավարտելուց հետո ընդունվել եմ գիտությունների ազգային ակադեիմիայի մոլեկուլային կենսաբանության ինստիտուտ` որպես ասպիրանտ: Սակայն մինչ այդ արդեն 2008-թից նույնպես աշխատում էի այստեղ, սկզբում որպես ավագ լաբորանտ, այնուհետև` մեկ տարի անց դարձա կրտսեր գիտաշխատող: 2009թ-ին եղել եմ նաև կենսաբանության ֆակուլտետի ուսանողական գիտական ընկերության նախագահը:
Սփուռքահայ ծնող ունենալը ի՞նչ որ ձևով ազդեց ձեր մասնագիտութայն ընտրությանը:
Կարելի է ասել ոչ, քանի որ հայրս մաթեմատիկական գիտությունների թեկնածու է, սակայն իր մասնագիտությամբ չի զբաղվում: Դեռ 9-րդ դասարանում, երբ որ անցանք գենետիկայի դասընթացը դա ինձ դուր եկավ և այդ ժամանակվանից ցանկությունս մեծ էր դառնալ կենսաբան: Մինչ այդ ցանկություններս գունեղ են եղել, սկզբում ցանկանում էի, պատմաբան դառնալ այնուհետև հնեաբան, նույնիսկ լրագրող, սակայն վերջում սա ընտրեցի:
Ինչո՞ւմն է կայանում ներկայիս ձեր մասնագիտական աշխատանքը:
Զուտ մասնագիտական աշխատանքը լաբարատորիայում կրտսեր գիտաշխատողի աշխատանքն է, հետազոտությանս առարկան հիմնականում բջջաբանության և գենետիկայի հետ է կապված, իսկ զուտ մասնագիտական աշխատանքս կայանում այն, որ 2009թ -ին մենք` մի խումբ երիտասարդների հետ համատեղ հիմնադրեցինք ?երիտասարդ կենսաբաների ասացոցիա? հասարակական կազմակերպությունը:
Խոսենք այդ կազմակերպությունից, և ընդհանրապես ձեր հասարակական ակտիվությունից:
?Երիտասարդ կենսաբաների ասացոցիա?ն իրականացրել և իրականացնում է մի շարք ծրագրեր, օրինակ ուսանողական գիտաժողով` կենսաբանության ասպարեզում, կամ այս տարի մենք շահել էին դրամաշնորհ և այդ դրամաշնորհների շրջանակներում փետրվարի 20-26 պետական համալսարանի հետ համատեղ կազմակերպել էինք դասախոսությունների շարք և հրավիրեցինք կեսնաբանության ասպարեզում, բավականին մեծ անուններ` արտասահմանից դասախոսներ, նոբելյան մրցանակակիր Մեծ Բրիտանիայից Թիմ Հանթը, ներկա էին նաև հայ ազգի կենսաբան Միացյալ Նահանգներից, նրանք դասախոսություներ կարդացին հայ և այլ ազգի ուսանողների համար, որի հիմնականում ուղղվածությունը գենետիկան էր: Այս տարի ձմռանը շահեցի ևս մեկ դրամաշնորհ, դա Նյու Յորքում հիմնադրված կազմակերպություն է, որը աջակցքում է հիմնականում հայ երիտասարդ գիտնականներին նրանք դրամաշնորհ էին տրամադրում որպեսզի իրականցնես նախորոք ներկայացրած քո ծրագիրը, կոնկրետ իմ թեման աֆրիկյան ժանտախտի ուսումնասիրությունն էր, շատ ակտուալ թեմա էր, քանի որ այդ շրջանում Հայաստանում բազմաթիվ խոզեր էին ոչնչանում վարակը չտարածվելու համար, որը մեծ վնաս էր գյուղատնտեսությանը: Հասարակական ակտիվությունս սահմանափակվում է այսքանով:
Ի՞նչ որ գիրք կամ հոդված տպագրել եք:
Տպագրել եմ մի քանի հոդվածներ արտասահմանյան գիտական պարբերականներում:
Իսկ ինչո՞ւ ոչ Հայաստանում:
Հայաստանում նույնպես ունեցել եմ տպագրություններ սակայն գիտաժողովների շրջանակներում: Գիտաժողովները որպես կանոն ունենում են սղագիր, կամ ամբողջ հոդվածների ժողովածու որով հանդես են գալիս մասնակիցները, ինքս նույնպես մասնակցել եմ: Իսկ քանի որ Հայատանում ամսգրերից ոչ մեկը անգլիալեզու չեն, հետևաբար հասանելի չեն արտասահմանցի գիտնականներին, այդ իսկ պատճառով նախընտրում եմ տպագրվել արտասահմանում, քանի որ գիտնականի համար շատ կարևոր է որ իր աշխաանքը հասու լինի նաև այլ գիտնականներին, հակառակ դեպքում ստացվում է որ դու աշխատում ես միայն քո համար:
Ինչո՞ւմ է կայանում Հայաստանի գիտական աշխարհի խնդիրները:
Հայաստանում գիտնականների համար հիմնական խնդիը դա ֆինանսի պակասն է: Խորհրդային Միության փլուզումից հետո ֆինանսավորումը կտրուկ նվազեց, պարզ օրինակ այն ժամանակ հայկական գիտությանը տարեկան տրամադրվող գումարից այժմ քսանհինգ անգամ ավելի քիչ են հատկացնում:
Աշխատավարձերը դեռ մի կողմ լուրջ խնդիր ունեք նաև լաբարատորիայում տեխնիկան շատ հին է: Գիտական ուղություններ կան որոնք լուրջ ներդրում են պահանջում:
Ո՞վ է հանդիսանում ֆինասավորողը` հովանավորներ ունե՞ք:
Հովանավորներ չկան, լինում են պետական դրամաշնորհներ ինչպես վերը նշեցի գումարները շատ փոքր են և լուրջ խթան չեն հանդիսանում:
Հասցնո՞ւմ եք հանգստանալ:
Հանգիստս հիմնականում ամառ է լինում, դուրս գնալ չեմ սիրում՝ հիմնականում տանը գիրք ընթերցելով: Անցած ամառն էր յուրօրինակ, քանի որ հանգիստս համատեղեցի դեպի Հունաստան գիտաժողովի ուղևորության հետ: Իսկ ընդհանրապես ակտիվ հանգստի սիրահար չեմ:
Խոսենք ապագա անելիքներից:
Մոտ ժամանակահատվածում հիմնական նպատակս թեկնածուական ատենախոսությունս պաշտպանելն, և գիտական աստիճան ստանալն է: Հետագայում մի գուցե համագործակցության դեպքում համաձայնվեմ և արտասահմանում աշխատանք կատարեմ, սակայն ոչ թե մնալու տարբերակով այլ փորձառություն ձեռք բերելու, քանի որ այստեղ մեթոդները որոնք մենք կիրառում ենք շատ հին են: Պատկերացրեք լարագրողը իր աշխատանքը կատարեր տպագրական մեքենաների վրա, միչդեռ բոլորը համակարգիչ են օգտագործում:
Ի՞նչ խորհուրդ կտայիք սկսնակ երիտասարդ գիտնականներին:
Քանի որ մեր շփումը մեծ է նաև երիտասարդների հետ, ես նկատել եմ, որ շատ- շատերը ձգտում են ուսման՝ միայն դիպլոմի համար, այդպիսի մարդկանց ես նույնիսկ չեմ ուզում ոչ մի խորհուրդ տալ, դա իրենց ընտրությունն է, իսկ նրանք ովքեր սիրում են գիտությունը, անկախ նրանից կենսաբանություն թե մեկ այլ բան, ես նրանց խորհուրդ կտայի առավելագույնս փորձել գիտելիք ստանալ, քանի որ այն մարդը ով լավ գիտելիքներ ունի դուրս չի մնա, կգտնի իր ճանապարհը: Անկախ նրանից մեծ եք թե փոքր միշտ ձգտեք գիտելիք ստանալ:
With reporter Emma Karapetyan:
